We lopen vast door heel lang te "doen" wat we eigenlijk niet willen, niet graag doen, en vooral moeten doen. Heel ons verhaal wordt een verhaal van gewoonte en patronen. Dat heet een comfortzone. We lopen vast in die comfortzone.
“Human beings are works in progress that mistakenly think they’re finished.” (Daniel Gilbert)
Coaching is een van die dingen waarvan ik niet wist dat ik het nodig had. Wanneer ik aan mijn traject begon had ik dingetjes met bezorgdheid, sociale interacties en slaap. Tijdens mijn persoonlijke reis heb ik de onderliggende problematiek leren kennen zodat ik uit mijn dip kon kruipen. Ik voelde mij gehoord, gezien en bij momenten kreeg ik antwoorden die hard waren om door te slikken. Maar na elke sessie werd ik meer en meer zelf zekerder en kon ik stilaan een helder pad zien voor mezelf. Aan het einde van het traject voelde ik dat coaching een onschatbaar geschenk is om twijfel de baas te kunnen en om zekerder te worden in het bereiken van levensdoelen.