Je hoort het wel eens uit de mond van iemand: "shit happens".
De bankencrisis in 2008 deed mij plots beseffen wat de echte betekenis van "shit happens" is. De crisis was daar plots, onaangekondigd voor het grote publiek en had een directe en harde impact!
Ondertussen hadden we die bankencrisis wat achter de rug en was het voor iedereen terug naar het "normaal". Voor de meesten op onbewuste automatische piloot. Kabbelend op de golven van de oceaan naar "ik weet niet waar" of "onderweg naar morgen".
En toen kwam Covid-19. Of beter het was daar "plots". Net zoals in 2008. Onaangekondigd en met een ongemeen harde impact. De "lockdown". Hopelijk kunnen we het navertellen aan onze kleinkinderen?
En daar zit je dan. Thuis. Werken op afstand. Voor je scherm. Thuis!
Thuis! - Thuis! - Thuis!
Je beseft het eerst nog niet, maar plots bezit je, gratis en voor niets, een berg tijd en ruimte. Voorheen ingevuld door woon-werk verkeer, koffiepauzes, plaspauzes, jezelf verbergen achter een computerscherm, druk (doen), en vul het zelf maar aan.
En nu, thuis! Tijd en ruimte. Om na te denken. Zonder dat je dat zelf wil? Geconfronteerd met de realiteit die er altijd al geweest is. Maar die nu in je gezicht ontploft. Geen plaats meer om te verstoppen op het werk. Thuis!
Dat gemaal en gepieker gaat alleen maar erger worden. Zelf ga je dat niet oplossen.
Daar heb je een coach voor nodig! Wacht niet te lang. Een burn-out, stress-out of depressie is niet wat je wil.
